Suasana PMR(Pelajar Makin Rosak)

~Suasana sunyi sewaktu Peperiksaan PMR dijalankan~

Tahun ini merupakan tahun kedua saya menjadi pengawas bagi Peperiksaan PMR. Tahun lalu, 2010 menyaksikan sekolah yang diawasi mempunyai pelajar-pelajar perempuan melayu yang sangat gedik. Sukar memikirkan cara terbaik merawat penyakit mereka ini kerana lukanya bukan luaran tetapi dalamannya, bukan sedikit tetapi telah membarah.

Pergaulan lelaki dan perempuan yang tiada batasan lagi membuktikan kesan zahirnya dengan pelbagai masalah jenayah rogol,perkosa dan liwat dinihari dikalangan pelajar sekolah itu sendiri. Bagaimana malu yang menjadi pakaian kepada wanita itu telah lusuh dan ada yang sudah tercabut terus daripada membaluti batang tubuh mereka,yang akhirnya menyebabkan kerakusan jiwa panas anak muda lebih cepat membesar lebih daripada usia yang sepatutnya.

Indahnya bila membayangkan para wanita ini, bersifat dengan malu dan penuh kelembutan. Maka tiadalah penyerahan jiwa dan kelakuan kelakian yang ganas dan bebas dizahirkan pada diri mereka yang secara tidak langsungnya membuatkan para lelaki sukar bukan sahaja untuk memiliki mereka bahkan bagi mendekati mereka.

Tahun 2011 yang menyaksikan PMR sedang berjalan menghampiri kepada penghujungnya pada keesokkan harinya, saya mengalami pula kelakuan samseng yang ditonjolkan oleh kaum cina dan india. Sekolah ini yang mempunyai populasi kaum yang boleh dikatakan seimbang diantara melayu, cina dan india ini menghadapi permasalahan berbeza pula.

Pelajar yang baru berusia 15 tahun telah berani untuk bersikap biadap dan kurang ajar dengan guru-guru pengawas, yang merupakan guru-guru asing bagi mereka. Entahlah bagaimana sikap mereka sewaktu berhadapan dengan guru-guru harian mereka.

Kesimpulan daripada pemerhatian dan pengawasan peperiksaan PMR yang saya awasi buat sesi kedua ini, boleh dirumuskan dalam singkatan PMR itu sendi, Pelajar Makin Rosak..

Guru Pengawas PMR 2011,
Tg Abd Ghafar B Tg Ahmad,
3.21pm,
15 Zulkaedah 1432 H,
10 Oktober 2011
SMK .....,(dirahsiakan)
Port Dickson.